සුවඳ අඬගසයි හෙමිහිට මා වෙත එනු මැන හනිකට.....

කීරි ගැහෙන අතීතයක

සොඳුරු මතක දිගන්තයක

තනි වී සිටි අනන්තයක

සිත දිවයයි මිරිඟුව දැක

සුවඳ අඬගසයි හෙමිහිට

මා වෙත එනු මැන හනිකට

අවනත වී නපුරු හිතට

ළං වෙන්නට බෑ නුඹ හට

චපල වේද නුඹ ළඟ සිත

මතක පොතෙන් නොමැකෙන වත

මට අවනත නොවේ මනෙත

දැවටෙයි රුව සමඟ මසිත

නිහඬ රැයක අඳුරු පැයක

ලොව නැවතුනු නිමේෂයක

යළි කිසිදා නොඑන දිනෙක

සිත දිවයයි අනන්තයක

.

.

.

ඉසුරිකා උත්පලානී

.