කෙරුවෙ නැතුවට තිබුණනෙ......

පොලිස් රාළහාමි : ජේන් උඹව ගෙනියන්නට වෙනව පොලීසි
ජේන් : ඇයි මේ හැටි මා කුදලා යන්ට හදිස්සි

පො : උඹම තමයි ගමටම මෙහි පෙරනු කසිප්පු
ජේ : කව්ද කිව්වෙ ඒ වග දැන් වීල කුලප්පු

පො : කිව්වෙ නැතත් දන්නව උඹෙ කැරැට්ටුව හොඳින්
ජේ : පෙරදි කළත් නැවතුවෙ එය වසරකට කලින්

පො : කසිප්පු පෙරුවේ නැතුවට ඇත උපකරණ
ජේ : යකාගෙ නීතිය එය වෙයි නැත උපහැරණ

පො : හා හා බේරමු එව්වා කියාලා නඩු
ජේ : එහෙම කළොත් නඩුවෙදි මම හෙළිකරමි බඩු

පො : ඒ මොකක්ද ඒ මොකක්ද කියාපිය බොලේ
ජේ : රාළහාමි නොවෙද මාව දූෂණය කළේ

පො : යකෝ තෝව මම නැහැ නොවැ දූෂණය කළේ
ජේ : ඉතින් කියමු ඒ බව නඩුවෙදි සැනසිල්ලේ

පො : වල් ගෑනියෙ උඹ කොහොමද ඔප්පු කරන්නේ
ජේ : කෙරුවෙ නැතත් සර් ළඟම ඇත උපකරණේ...


අසංක ගයාන් අබේසිංහ

වන්දනීය පිළිලය......???

අපි තරම් බණ කියන බණ අහන ජාතියක්
ලොවේ නැත ලොවේ නැත මිනිසුනේ...
එහෙත් ඒ තරමටම හරසුන්ව බොරුවටම
කිම මෙසේ අපේ සිත් පෙළඹුනේ...

උතුම් කරුණා දෙනෙත් පහර වැදි මේ බිමට
කුමක් වී ඇතිද අද මිනිසුනේ...
ඒ නිමල දයා ගුණ උතුම් වූ දහම් ගුණ
දෙසට නැමි මුර දෙවියො දැන් කොහේ...

හිමි දෙසූ රන් රුවන් ධර්මයේ පහන් වැකි
කවි තාල විරිදු ගී වූ නියා...
ඒ තාල විලාපය කළඹවයි කන් අඩිය
කිසිවකුට යහපතක් නැති සෙයා...

නිස්සාර මේ දිවිය පින්සාර කරගන්න
පිහිටක්ය අවැසි වනු අද දිනේ...
එහෙත් බුදු හිමි නමින් රවටමින් මෝහ සිත්
දක්කන්නෙ හුදී ජන මේ කොහේ...

මඩිය තර කරගන්න ලෞකිකව ජයගන්න
ආමිසය මුලට ගෙන පුද දෙතේ...
පෙරට ගත යුතුව තිබු ප්‍රතිපත්ති පූජාව
යට ගසයි බලෙන් ආයාසයේ...

කළ යුතු වු දහක් වැඩ පසෙකලා සඟවලා
ජන කුපිත වන කෙරුම් රඟ දෙවයි...
එවන් වූ අබුද්දස් කාලයේ අරුමයේ
අරුණලු ද සොයන්නේ අපි කෙසේ...

එක්වෙයව් මිනිසුනේ ළං වෙයව් එක ලෙසේ
ඉරා කඩතිරෙන් වැසු මේ මුසා...
එවන් වූ කලෙක යළි පණගසා අළුගසා
නැගිටීවි දැය සමය නිසි ලෙසා...


අසංක ගයාන් අබේසිංහ

අන්න......අන්න......

මචං සිරා...
උඹට මතකද දවසක්...
අපි ට්‍රිප් එකක් ගියා...කෝච්චියේ...
මරු නේ...මාර ආතල් බං...
එදා විතර ජොලියක් මට නම් කවදාවත් දැනුණේ නෑ...
අපි දෙන්නා හිටියේ ජනේලයක් ගාව...
අපිට නිකමට හිතුණා එළියේ ඉන්න එවුන්ට කෝචොක් එකක් කරන්න...
ඉතිං අපි මොකද කළේ...මතකයි නේද උඹට...


උඹ උඹේ මූණත්තහඩුව ජනේලෙන් එළියට දාලා විරිත්තගෙන ගියා...

මම මගේ පශ්චාත් භාගය ජනේලෙන් එළියට දාලා පෙන්නගෙන ගියා...


ඒක දැකපු මග දිගට හිටපු මිනිස්සු කෑගැහුව හැටි උඹට මතකද...


ඒයි...ඒයි...අන්න නිඹුල්ලු දෙන්නෙක් යනවා...අන්න නිඹුල්ලු දෙන්නෙක් යනවා...!!!

( ඇසූ කතාවකි. මෙහි චරිත සඳහා කැමති ආදේශකයන් යොදාගත හැක. අපේ බ්ලොග් සගයන් එකිනෙකාට ආදේශ කර නොගන්නා මෙන් කාරුණිකව ඉල්ලා සිටිමි )



අසංක ගයාන් අබේසිංහ

ආලෙන් විය මා මුලා.....................

වැටුනත් වැසිබිදු දහසක් පොළොවට

පමණක් වෙයි එය සියුමින් මෙලෙකට

නැත කවදත් යයි වී එය නැත්තට

එලෙසම මා හද උරුමය ඔබහට

දෙනුවන් මාගේ ඇත රතුවී ගොස්

රහසකි හේතුව කල දන මහගොස්

තව නැත කදුලුත් සැම රූටා ගොස්

දනිමී මා අද ඇය මා හැ‍රගොස්

රසයකි විරහව කවි තනනා විට

ඉපදෙයි තරහව සමගින් සෝකය

කරවයි ගරහව හට තම සිතටම

වියෙකෙයි සිනහව එය අත්දුටු විට

බිය දැනේ මට යම්විටක දැනෙනා විටක බව මා මුලා

නමුදු මාසිත සැම විටක තැවෙතී සොවින් විරහව නිසා

අකමැතිය තවමත් මසිත දිවි ගෙවීමට ඔබ නැති නිසා

ඉතිරි කර දුක සමඟ ප්‍රේමය පැනගියා මා හද අරා

විටක මා කලවිටදි මා ලොව අඳුරු මාගේ නෙතු පියා

කරයි නැවතත් මැවුන ඔබෙ රුව එලිය මාලොව සැකෙවිනා

නෙතුපියන් මාගේ එවිට මට බලකරයි නිදියන ලෙසා

එවිට මට හැක දැකීමට ඇය රාත්‍රියෙ සිහිනෙන් පවා

අඩමි තැවෙමී යටිසිතින් මා නොපෙන්වා  ලොව දන හටා

නමුදු කදුලැල් නෙතුපියන් මගෙ පසාරා පැන මතු උනා

මත මගේ කම්මුල් දෙපල කදුලින් ඇදුනි නෙක රූ රටා

ලියා කවිපෙලවල් මෙලෙස මා මකමි ඇදි ඒ රූ රටා

සරින් කිංකිණි මැකෙයි දොම්නස

ලෙසින් වැහිබිඳු ගෙනෙයි සොම්නස 

පෙරකළෙක මා ලැබූ සෙනෙහස

සිහික‍රයි ඒ කිංකිණියෙ ගොස

වික්මල් සුබසිංහ

.

ඇයි මට තුන්පාරක් ඉල්ලන්න බැරි ........... ?

ආ....................... මෙන්න කතාවක්
මං හොරකම් කරපු දෙයක් ඇත්තේ නැහැ
ඕනනම් අපේ අම්මා පේන කියනවා
ගිහින් අහලා බලන්න.............
(හොර විසින් ප්‍රකාශ කරනු ලබයි)

දී කිරි ද ? ..................... 
නැහැ නැහැ. දී කිරි ගෙනාවේ නැහැ.
ඔයාලට වැරදිලා ඇති. මට ෂුවර්....
දී කිරි මෙහෙ තිබුණෙ නැහැමයි..................
(බලළා විසින් ප්‍රකාශ කරනු ලබයි)

ආ......................... වතුරට ද ??
ඔන්න ඔහෙ කමක් නැහැ ඉතින්.
ආය ඉතින් මං මොනවා කියලා කියන්නද
වතුරට දැම්මාය කියලා. ඔයාලගේ කැමැත්තනේ.
(ඉබ්බා විසින් ප්‍රකාශ කරනු ලබයි)

ආ..................... මෙන්න කතාවක්
ඇයි මට තුන්පාරක් ඉල්ලන්න බැරි
ඕනනම් අපේ ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය තියනවා
ගිහින් අහලා බලන්න...........
(හිටපු ජනාධිපතිනිය විසින් ප්‍රකාශ කරනු ලබයි)


කසුප් අනුරාධ


.

මාද මියැදුනා ඔබ මියගිය සඳ ..................

සිහිලැල් සැතපුන ඔබෙ සුව යහනත
නෙතින් ගැලූ අම පෙම්රස ගඟුලක
විසල් රුකක සෙවනත ඉඳ සිසිලස
ඔබයි මගේ සඳ සුව දුන් මෙදියත...................

දැකුම්කළුය ඔබෙ රුව ඇඳි සිත්තම
හදේ කුළුණු ගුණ වෑහෙයි තිස්සෙම
හිතෙයි දුවන්නට හවසට මිදුලට
මැවෙයි ඔබේ රුව සිත්හී පතුලෙම ...................

කුඩා ළදැරියක ව කේලම් කී සඳ
අසා උනිය ඔබ පියා වන්ව හිඳ
නෝක්කාඩු මා කළත් නිරන්තර
ගියේ කිසිඳු විට නැත හැර ඔබෙ පෙම ...................

දහස්වරක් සිරවෙයි මගෙ හදවත
මැවෙයි ඔබේ රුව දෙඇස් ඉදිරිපිට
ඇසිපිය නොහෙළා දිව්වත් ඔබවෙත
නොපෙනී යනු ඇයි සඳේ දුරද මම ...................

සිත්හී රජයන ඔබ පිදු සෙනෙහස
රකිමි හිමියනේ පණමෙන් දිවියම
ඇසූ එදින මා මියගිය බව ඔබ
මාද මියදුනා සත්තයි නැත පණ ...................


කාංචනා චන්ද්‍රසේකර


(වසර දහයකට පෙර ශ්‍රී ලංකා යුද්ධ හමුදාවේ සේවය කරමින් සිටියදී ජීවිතක්ෂයට පත් සොදුරු මිනිසෙකුගේ සැබැවින් ම සෙනෙහෙබර බිරිඳක් මිය ගිය තම ස්වාමිපුරුෂයා වෙනුවෙන් වසරකට තුන්වරක් දානමාන ආදිය පවත්වා පින් අනුමෝදන් කරන්නීය. මෙහි සුවිශේෂීම ලක්ෂණය වන්නේ සිය ස්වාමියා වෙනුවෙන් ඇගේ දෙඇසින් අදද කඳුළු නික්මීමයි. ඇය සමග කළ කතාබහකදී වසර දහයක අතීතය ඇය සිහිකළේ අපරිමිත සෙනෙහසිනි. එවන් බිරිඳක් ලද ඔහු මියගිය ද මෙළොව හුන් වාසනාවන්ත ම ස්වාමිපුරුෂයා ඔහු නොවේදැයි මට සිත්විය. ඇය තුළ ඔහු පිළිබඳ ව වූ සිතිවිල්ල පද කිහිපයකට ගැලපීමට ගත් උත්සාහයකි මේ....)

මට ඇති අයිතිය කිමද පහදනු මැන ............

නිලඹ‍ර මෙන්වූ දෑස් යුගලය
ඇත ලැබී කල පෙර පිනකට
ඒ දෑස් දෙපලට හිමිකම් කීමට
මට ඇති අයිතිය කිමද පහදනු මැන

ඔබේ නෙතඟින් බලන විට
සිතේ මට කවි මිමිණීමට
නමුදු ඒ බැල්මෙන් මහදෙ ඇතිවෙන
ගැස්ම බධාවකි කවි තැනුමට

ඔබේ දසුනෙන් මහද පිනා ගියත් 
අපමණ පෙම් සිතිවිලි පහළ වූවත්
ලියමි මා ඉන් බිඳක් ලෙස කවි පොදක්
හැඟුමෙන් නිකෙලෙස් හදෙහි පොදිගත්

කප් කෙල දහස් කල්
පෙරුම් පුරා මනකල්
තැනුවෙ මේ කවි පෙළවල් 
නොනිදා රෑ දහවල්

නුදුටුවෙමි දුටුගැමුණු මත මහ වැවු අමුණූ
දෙදරවා බිම හෙළා බිම මහ කුළුණූ
කලයුරු අවියෙන් මහසතුරන් දැමුණු
එලෙස මහද විය ඔබෙ ආලෙන් තුරුණූ

“සුනිල් වන් දිය ඇල්ලකට 
සමානය ඔබෙ කෙස් කරල් දෙක
එහි වැලිකැටයක්වත් වන්නට 
පිනක් නම් කර තිබිය යුතුමය”

ඔබේ ඇස් පිල්ලන් ගැටෙන හැඩ
සිහිකරයි අකුණු සමගින් හෙණහඩ
කැකෑරෙයි කවි සිතිවිලි ගොඩ
මෙලෙස මතුවෙයි සිතෙන් පැන උඩ

ඇඟිලි  ඔබෙ සුළඟෙ ලෙළදෙන
සිහිකරයි තුරුලතා සෙලවෙන රඟ
මහද සුවපත් කරයි වුව එදසුන
වුවද විටකදි ඔබෙන් වෙන්වෙන

ඔබෙ ඇස් රඟනා රටා තුළ
සැඟවි ඇත රහසක් නියත ලෙස
හෙලිකෙරුමට එම රහස මා තුළ 
ඇත මහා රුචියක් ඔබට නොදැනෙන

සිතේ පෙමින් පිරුණු ඔබේ වත කමලෙන්
රොන් ගැනුමට රිසිසේ සැකෙවින්
එනමුදු එකමල තැලෙතයි හැගුමෙන්
පැකිලෙයි මා හද සැමදා එ සොවින්................

වික්මල් සුභසිංහ

.

(වික්මල් සුභසිංහ අද දින සිට අප අඩවිය සමග එකතු වන අපේ අළුත් ම සහෝදරයායි.)

හිනාවෙන තරමටම හඬන්නට සිදුවේවි.......

තරඟයක පැටලිලා ලෝකයම දුවන කොට
පාර අයිනක තනිව නුඹ හිඳිනු පෙනුණි මට
මුවේ නැගි කිරිසිනා නුඹේ දුක වැහැව්වට
වතේ රැඳි වැරහැල්ල දුක කියයි හෙමීහිට.................

හිනාවෙන මිනිසුන්ම හෙට ඔබට ඔරවාවි
හිනාවෙන හිරුඑළිය සැඩව පීඩා දේවි
හිනාවෙන මද සුළං රළුව නුඹ හඬවාවි
හිනාවෙන තරමටම හඬන්නට සිදුවේවි.................

මහා මන්දිරයකදි නුඹ ලොවට ආවානං
සැන් පුයර සුමුදු සළු වත පුරා තියේ දැං
උන් හදයි නුඹේ ලොව නුඹට නොදැනී හෙමිං
එහෙම් ලොව හීනයකි තනිව ගොඩනැගෙනකං.................

සිඟිති පා සියුමැලිය මහපාර පරදන්න
සුමුදු අත් සවි ඇත්ද කම්කටොලු මැඩලන්න
මුවේ පිරි සිනාමල් ඇති වේවි සවිදෙන්න
නවතින්න එපා හෙට කොහොම හරි ජයගන්න.............................


තුෂාර විතාරණ


(බසයක යන අතරමග දුටු දසුනක් පිළිබඳ කුරුටු ගෑ කවියකි. ඔහුට සතයක්වත් දෙන්න නොලැබුණ මුත් මේ වදන් පැවසීමට අවස්ථාව නොලද බැවින් සිතේ තිබූ වේදනාව අකුරු කළෙමි..............)

බොමුද සර්......!!!

සිරිපාල : බොමුද සර් මගේ ගානෙ අද විතරක්
ගුරුතුමා : එහෙම හොඳද සිරිපාලයො ඇත සැකයක්

සි : මොන කතාද මේ කියන්නෙ සර් අනේ
ගු : ඇයි උඹ මේ තරමට දැන් වද වෙන්නේ

සි: නම්බුව අපිට ලැබෙනව නොවැ සැලකුවොතින්
ගු : හා එහෙනම් කරමු උඹෙත් හිත සතුටින්

සි : ඔන්න වක්කරා ඔබ හට වීදුරුව
ගු : වරෙන් උඹත් හැරදමලා ලැජ්ජාව

සි: සර් එක්ක එකට බොන්න මොකද වගේ
ගු : කමක් නෑනෙ උඹ මගෙ ගැන දනියි අගේ

( දැන් දෙදෙනා මඳ පමණට පදම් වී ඇත )

සිරිපාල : සර් මචං උඹනං මහ නියම පොරක්
ගුරුතුමා (සිතින්) : යකෝ මේකා මචං කියයි හරි අවුලක්

සි : ඇයිද යකෝ උඹ කතාව නැතුව ඉතින්
ගු (සිතින්) : මූත් එක්ක තව බිව්වොත් රෙදි ගැලවෙන්

( සිරිපාල පමණක් තව බොයි. ඔහුට හොඳටම වෙරි වී ඇත )

සි : අඩෝ ගුරා තෝ ඇයි මේ ඔරවන්නේ
ගු (සිතින්) : මළ කෙළියයි මෙන්න මූට තදවෙන්නේ

සි : උඹලගෙ ප්‍රින්සිපලයා නම් හරිම කැතයි
ගු (සිතින්) : හත්වලාමෙ බේරෙන්නට බැරිම හැඩයි

සි : තෝත් වරෙන් ඌට දෙකක් කියන්නට
ගු (සිතින්) : දැන්නම් මා හට සිදුවෙයි දුවන්නට

..........................................
..........................................
..........................................

සිරිපාල : @#%&*$$!!~~%@@#

.........................................

අවවාදයයි : මත්පැන් පානය සිදුකිරීම තමන්ගේ තත්ත්වයට ගැලපෙන පුද්ගලයන් සමග පමණක් සිදු කරන්න. කවුරුත් නැතිනම් තනිවම පානය කරන්න...

අසංක ගයාන් අබේසිංහ

මගෙ සුදු අයියේ......

බිලිඳු වියේ වැලි කෙළියේ
සිට දැවටී ඔබ පහසේ
රැඳි ඒ මා මතකද තව
වෙනතක රැඳි ඔබේ හිතට
මගෙ සුදු අයියේ... මගෙ සුදු අයියේ...

ඇලේ දොළේ ඉපනැල්ලේ
වන පියසේ තුරු වදුලේ
ගම්මැද්දේ ඔබ ඇසුරේ
කිරිල්ලියක සේ විය මා
මගෙ සුදු අයියේ... මගෙ සුදු අයියේ...

අතීතයේ සිතුවම් කළ
මිහිරි මතකයක සෙවණැලි
වත්මන මා හද පතුලේ
ඇදුම් කැවෙයි ඔබේ නමින්
මගෙ සුදු අයියේ... මගෙ සුදු අයියේ...

එදා පටන් සුරැකි සෙනෙහෙ
වාං දමයි හිත පුරාම
වාවනු බෑ මගෙ හදවත
නොහැඟුනාට ඔබේ හදට
මගෙ සුදු අයියේ... මගෙ සුදු අයියේ...

ඔය හිත් ඉම කෙළවර වුව
ලැගුම් ගන්න හැකිවේ නම්
ඒ ඇති මුළු දිවි පුරාම
ඔබේ චූටි නංගී හට
මගෙ සුදු අයියේ... මගෙ සුදු අයියේ...
 

( මා පෞද්ගලිකව හොඳින් හඳුනන සහෝදරියක විසින් මා හට පැවසූ, ඇය වර්තමානයේ මුහුණ දී ඇති සංවේදී සිදුවීමක් ඇසුරිනි )


අසංක ගයාන් අබේසිංහ

මගෙ වෙලාව තමයි......!!!

 

රටේ පතළ ඉස්පිරිතාලයක වන
දවසක එක උළෙලක් විය සම්මාන
මෙතුවක් කල් කළ සේවය අගයන්න
දොස්තරලට දෙයි සහතික කුසලාන

සංවිධාන කර ඇත මෙම උළෙල හොඳින්
කවර කලෙකවත් කවුරුත් නොදුටු ලෙසින්
වේදිකාව සරසා ඇත අමුතු හැඩෙන්
නැවුම් අදහසක් එළිදක්වන අටියෙන්

උත්සවයට වාරය දැන් එළඹෙන්නා
දොස්තරලත් හරිබරියේ හිඳ ඉන්නා
නිවේදකගෙ වරුණාවන් දෙදරන්නා
හැමදෙනාගෙ තෝම්බුවන් දිගහැරෙනා

ඇස් දොස්තර මහතා හට පළමුකොට
සම්මානය දීමට ඇත සකස් කොට
ඇහැක් මැදින් එන සේ ඔහු සභාවට
ආකෘතියක් සකසා ඇත මනාකොට

ඇහේ මැදින් පැමිණී දොස්තර මහතා
හරි සතුටින් සම්මානය පිළිගත්තා
දෙවන අවස්ථාවත් එළඹී ඇත්තා
දත් දොස්තර මහතා දැන් සිටගත්තා

දත් තිස් දෙක හොඳටම ඇති මුඛ හැඩය
තනා ඇත්තෙ ලෙසට පේන වපසරිය
දොස්තර පැමිණී අතරින් ඒ මුඛය
කුසලානය ගත්තෙ මැදින් අත්පුඩිය

එක එක විෂය ලෙස ආකෘති සැකසීම
වේදිකාවෙ සිදුවෙයි හොඳ හැටි බෝම
දොස්තරවරු එකිනෙකාගෙ පැමිණීම
මතින් සිදුකෙරේ හොඳහැටි ඇගයීම

මෙහෙම ගිහින් උත්සවයත් අවසානයි
ඒ අතරේ තැනක මහත් කසුකුසුවයි
හරි සතුටින් එක දොස්තර මහතෙක් වෙයි
කිමද කියා ඒ අරුමය එළියට එයි

වහ කන්නයි වෙන්නේ මට ලැජ්ජාව
සම්මානයක් නොලැබුණි මගෙ වෙලාව
මොකක් මැදින් එන්නට වෙද හිනාව
දොස්තර මමයි නාරිවේද හා ප්‍රසව...!!!


( ඇසූ විහිළු කතාවක් කවියට නැගීමකි )


අසංක ගයාන් අබේසිංහ

අන්තිම හාදුව .......................

සීතල කොපුල් සනහා
ඉහිරෙන කඳුළු නදියේ
මතක පෙණ පිඩු අතරින්
මැවේ නු‍ඹ රුව දෙනෙතේ...............

දුන්න හසරැල් වේදනාවේ
යන්න මං මග බලන් උන්නත්
යල් පනිණ ඒ පැතුම් ගුළිකර
හිතේ පතුළෙම හංගලා...............

මගේ ජීවිත අඳුරු කුටියෙම
මගේ හිත අද තනිවෙලා
ආදරේ පෙර අංශුවක්වත්
දුන්න නම් මට ළංවෙලා..............
නුඹේ අන්තිම හාදුවෙන් මගේ
හිතේ දුක යයි දුරුවෙලා............


ඉසුරිකා චූලරත්න


.

පිං මඳ වීදෝ......අප හට......

මැද පෙරදිග දෙසින් හමා
මෙරටට එන උඩු හුළඟට
ජීවිතයම උකස් තියන
අපෙ සොයුරියනේ...

නුඹෙ ජීවන රඟ මඬලම
ඒ හුළඟට ඇඹරී යයි
දැන දැන උන්නත් ඒ බව
අපි කුමක් කරම්...

වහල්කමේ රුදුරු යවුල්
කිඳා බසී නුඹ හද තුළ
තිරිසන්කම දිග හැරේවි
නුඹෙ සියුමැලි සිරුරු මතින්...

දුප්පත්කම ඇපයට ගෙන
කාමුක රස පහස සොයන
නොමිනිසුන්ගෙ වනන්තරේ
නුඹලා මුව පොව්වන් වේ...

නුඹේ රුහිරු ගත සූරා
බුදින ශ්‍රමය දෙගොඩතලා
නුඹෙ දිවියද එහිම ගිලෙයි
විදෙස් විනිමයේ නාමෙන්...

නුඹේ වේදනාව දැනෙන
නුඹේ අඳෝනාව ඇහෙන
පාලනයක් ලබනට අපෙ
පිං මඳ වීදෝ...


( මනෝෂ් සඳරුවන් නොහොත් 'සඳුමල්' සොයුරාණන් ලියූ 'අබුඩාබියේදී ය දයාබර ස්වාමීනි' ලිපිය කියවා ඒ මතින් මාගේ හැඟීම ප්‍රකාශ කිරීමකි )

අසංක ගයාන් අබේසිංහ

මගෙ දෙනෙතින් නුඹ හට ලොව පෙන්වන්නම්......

මලට නොවේ මල් සුවඳට සිත ඇදුනේ
රොනට නොවේ සිත් බඹරිඳු ලොබ බැන්දේ
මිහිරි ළඳේ නුඹෙ සිරියාවත් මුහුණේ
ඇඳුනු ජීවිතේ රසයයි හද සෙව්වේ...

මලේ රුව නොවේ සෙව්වෙමි හද මඬල
බඹරෙකුද නොවෙමි සෙව්වත් නුඹෙ පහස
සදාකල් දෙවන පැතුමක ගිලුණු ලය
සොයයි නැවුම් ආදරයක රැඳි සුවය...

රුවට නොවේ හිත බැඳුනේ නුඹ වෙතට
කවි මල් පුබුදුවයි මුව පිරි සිනහවට
කුමුදු මල් සැලෙයි බිඟු ගී කතාවට
සෙනෙහස් මල් විලේ කිමිදෙමු අපි යටට...

මගෙ දෙනෙතින් නුඹ හට ලොව පෙන්වන්නම්
දිවි ඇති තෙක් තුරුළුට ගෙන රැකගන්නම්
ලියේ ගනියි නම් නුඹ හදවතේ ලැගුම්
නුඹම වෙයි මගේ ජීවන පැලේ කැලුම්...

ජීවන මග සැඩ ගංගා ජයගන්න
නුඹේ අත්වැලත් මා හට ලැබදෙන්න
හිනැහී සෙනෙහසින් පැටලී අප දෙදෙන
යමු පිය ළඳේ නවතින තෙක් දිවි ගමන...

දෑස නුඹේ නොදකින මුත් ලොව එළිය
හදවත නුඹේ මම දකිනෙමි සිරියාව
දසන් පෙන්නලා මුතු කැට මල් වැස්ස
මා පිය ළඳේ සැමදා හිනැහී යන්න...


අසංක ගයාන් අබේසිංහ

කාංචනාගේ සිහිනය.................

සොඳුරු සිතක පැහැය වරුණ

හිත අද්දර සෙනෙහෙ විලක

ගුලි වී සිර වී මසිතම

හිතයි කෑ ගසා කියන්ට..........

ගෙවුණත් කාලය ව්ගෙන

නොගෙවෙයි ඔබෙ මිහිරි සුවඳ

දහසක් වර එක් දිනකට

තවම මතක පෙතක අරුම...........

සීමා බැමි පවුරු යදම්

සිඳ බිඳ ලා නපුරු පැතුම්

 සිහිනෙන් විත් ළංව හිඳින

 ඔබෙත් මගෙත් සිහින රැඟුම්...........

සිහි කඳවුම් ඔබෙ ආදර

මඟහැර ඉමි නිසොල්මන්ව

පියවි ලොවින් දුර ඈතක

හමුවෙමු අපි සිහින ලොවක........

උන්නත් ගව් ගණනක් දුර

සිතින් නොවේ එතුවක් දුර

ඔබගෙ සිතෙහි රැඳෙනා සුව

වළාකුලට කියනු මැනව..........

කතා කරන නිල් නෙතු ළඟ

 ඔබෙ මත් වූ දෙතොල් අතර

ළං වී  අපි අපේ ළඟට

හඬමු සිතින් එදා මෙන්ම..........

කාංචනා චන්ද්‍රසේකර

.

සක්කර බෙහෙත් දැම්මත් වළකනු බැහැනේ .........

කොච්චර සැන් පුයර හැලුවත් මේ මූණේ
වලවල් වහන්නට හැදුවත් හතරකොණේ
වියැකී රැළිගැසී යනවා දිනෙන් දිනේ
සක්කර බෙහෙත් දැම්මත් වළකනු බැහැනේ ...........................

කලුකරගෙන සුදුවෙන කෙස් ලොවට හොරා
නෝනලා මහත්තුරු යන්නේ කිරුළු දරා
හැදුවත් වෙන්න තිරිහන් ජීවිතේ පුරා
වයසට යනවා යනවා රූ සපුව මරා ...........................

මොන මොන ක්ලෝරයිඩ් දාලා මැදගත්තත්
දවසින් දවස හොදහැටි සුදු කරගත්තත්
දිලිසි දිලිසි කොමලෙට සිනහව මැව්වත්
හැලෙනවාය වයසට යනකොට මේ දත් ...........................

කළු හම තියන් ඉන්නේ ඇයි කැතයි හලෝ
මේ මේ දේ හොද හැටි තවරනවා බොලෝ
අර නිළියයි මේ නිළියයි නිතර කළෝ
ඒ කාටත් තේරෙයි යන කලට එළෝ ...........................

"සුන්දරීගේ මළගම දා පෙර දවස
උත්තම බුදුන් කර මිනියට වෙන්දේසි"
රජ සිටු මැති ඇමතිවරු කාටත් අහගන්න
ඉහළම මිල ගණන් කීවා එය දෙන්න ...........................

ඉස්සර එයා වෙත ආවත් සැතපෙන්න
ළං වෙන්නෙවත් නැහැ කවුරුත් අද මෙන්න
කවුරුත් නෑ මිනිය ගන්නට පොරකන්න
සල්ලි නැතිව නිකමටවත් ගෙනියන්න ...........................

එහෙම තමයි සුන්දර රුව වියැකෙනවා
උපන්නොතින් අපි දවසක මිය යනවා
ලැබුණු දෙයින් ජීවිතයම සැනසෙනවා
පසුම්බියත් ඒ විදිහට සුරැකෙනවා ...........................


ඉසුරිකා චූලරත්න


.