වඳුරා......

දවසක් දා එක මිනිහෙක් - තම සුරතල් වඳුර රැගෙන
බාර් එකට ගොඩවීලා - වටපිට බැලුවා

වඳුරු මොටා දුව පැනලා - බාර් එකේ සැරිසරලා
බිලියඩ් මේසය පැත්තට - කඩාන වැදුනා

වඳුරු සිරිත මේ යයිනේ - නියම ලෙසට පහදාලා
ඌ එක් බෝලයක් අරන් - එය ගිල දැම්මා

දැන් මෙහි හරි අවනඩුවකි - බාර් හිමිත් පැමිණීලා
වෙච්චි අලාභය කියලා - බෙරිහන් දුන්නා

වඳුරාගේ අයිතිකරුව - බාර් හිමිව සනසාලා
බිලියඩ් බෝලෙක ගානත් - ගෙවාල දැම්මා

ඔන්න ඉතින් තව දවසක් - වඳුරු මල්ලි එක්ක ඉතින්
අයිතිකරුව බාර් එකට - යළි ගොඩ වැදුනා

මේ වතාවෙ නම් සන්සුන් - වඳුරු මොටා නෑ දඟයක්
ඒත් ඉතින් වටපිට නම් - බලමින් ඉන්නා

ඌ දැකලා එතන තිබුණු - පළතුරු වට්ටියක උඩින්
තබා තිබුණු චෙරි ගෙඩියට - ආසා හිතුවා

ඉතින් ඌත් හෙමින් ගිහින් - ඒක රැගෙන හොඳට බලා
පස්ස පැත්තෙ ඔබා බලල - අනුභව කෙරුවා

මෙය දැකලා බාර් හිමිට - පුදුමය දැන් ජනිත වෙන්නෙ
වඳුරු අයිතිකරු විමසයි - මොන සිරිතද මේ

බිලියඩ් බෝලය ගිල්ලට - පස්සෙ තමයි මේ පුරුද්ද
ඌට පහුවදා අමාරු - වෙලා තිබුණනේ

ඉතිං ඊට පස්සෙන් පහු - මූ මොනවා කන්න ගියත්
පස්ස පැත්තෙ සයිස් එකට - ගලපල කන්නේ...

( තාලය සහ මාත්‍රා උපුටා ගැනීම - මධුමාධවී---ස්තුතියි හොඳේ...කතාව නම් අහල තිබුණු එකක් )

අසංක ගයාන් අබේසිංහ