වනේ සරණා අපිට කවුරු සරණක් වේවි ..........

වෑහෙනවා මහතුනේ අාදරේ හිත් අගින්
කැකෑරෙයි හද පතුලේ දරු සෙනෙහෙ දළුලමින්
නොමිනිසුන් නොවේ අප හිගා කෑවත් නුඹෙන්
මිනිස් ගති තේරෙනවා ඉදින් තරහා නොවෙන්

වෑස්සෙන කිරි කදුළු මුගේ කුස පුරවාවි
බඩ බැදන් කිරි කැටිය රැකවරණයත් දේවි
ඒත් කිරි උණන්නට කුසට අහරක් නේවි
වනේ සරණා අපිට කවුරු සරණක් වේවි

පුතේ දවසක නුඹට හැකිවේවි අැවිදින්න
අතුපතර හිත් විලස පැද්දෙමින් පියඹන්න
මේ මවට හැක එතෙක් නුඹේ පණ රැකදෙන්න
පුතේ දහිරිය ගන්න.... වැරෙන් අල්ලාගන්න.................


තුෂාර විතාරණ