මගේ දෑස් පින්කර ඇති අපූරුව...................................... හැමර් එකක් දකින්නට තරම්,

නුවර සිට කුරුණෑගලට ගියෙමි.
පෙර නොදුටූ විරූ
අමුතු ම අමුතු හිඟන්නන් රැළක්
දෙපස මහමගෙහි
සිඟමනේ යෙදෙත්,

කුණු දූලි බැඳුනු වැරහැළි වෙනුවට
සුදුම සුදු පිරුවට ඇඳ,
දැලි ගෑ මුහුණු තිබු හිඟන්නන්
පුයර තවරා පිරිසිදු ව,
ළඟින් යනකොට ඔක්කාරෙට ආ
ගත පුරා කොලෝන් පුසුඹ විසිරෙත්........................

හැළුණු මල කෑ දත් තිබූ හිඟන්නන්
කිරිම කිරි පෑ දත් විරිත්තා,
අත්කඩාගෙන බිම වැතිර හුන්
අබ්බගාතයන් සරත අත ඇවිදිත්,
වාරු දුන් සැරයැටිය ආගිය අතක් නැත
පණ ආ අත කනේ ඔබාගෙන
කාටදෝ බුදුසරණ යදිත්.....................

දෑත් එක්කොට හිසනවා
හිස් දෑත් පෙන්වූ හිඟන්නන්
නීල හරිත හෝ රක්ත පෑ ගෑ
කොළ බුරුත්තක් දෙන අපූරුව
”පිනට යමක්” ”කන්න යමක්” කී කටින්
මටත් එකක් දෙන්න කියතී.........................

හිඟන්නන් දැක මග හැර ගිය
මිනිසුන් හැරි හැරී අලූත් හිඟන්නන් නරඹත්,
මගදෙපස හට් ගසා උන් නැගැ
සින්දු කිය කිය හිඟමනේ යෙදෙත්..........................

දෙතුන් දොහකින් මුන්ට හිඟමන් දුන් කල
දෑහැට නොපෙනී අතුරුදහන් වන
මේ හිඟන්නන් ආයේ කවදා දකිත්දෝයි
මිනිසුන් හිත් පුරා මුන්ගේ රූපේ විඳගනිත්..............................

හිටිවනම හෝන් ගසාගෙන
හමුදාව තුවක්කු පෙන්වාගෙන
අඳුරු කළ වීදුරු වලින් වසා
මහ හිඟන්නා රැගෙන ඉගිලූණි............................

ආපසු හැරී බැලූවෙමි.
මමත් පළමු වතාවට
හැමර් එකක් දැකගතිමි
මගේ දෑස් පින්කර ඇති අපූරුව
කුරුණෑගල යන්නට තරම් ..............................

තුෂාර විතාරණ

.