ඒ රුව ඇගෙදෝ......

අතැඟිලි අතරින් ගිලිහී වියැකී
යන්නට ගිය කාලයේ මීදුමේ
වලාව අතරින් සිනහව රන්දා
මගේ දෙනෙත් වෙත කඳුලද ළංකල

මතකය ඇගෙදෝ...
රාවය ඇගෙදෝ...

කර්කශ ජීවිත ගමනේ නියැළී
ඉසිඹුවකින් ලද හුස්මක රඳවා
උණුහුම සිහිකර
සැනසුම ළංකර
සැණින් දුරස් වූ නැවත ළං නොවූ

ඒ රුව ඇගෙදෝ...
ඒ හඬ ඇගෙදෝ...

තිඹිරිගෙයි සිට තුරුණු විය මග
විසල් පහසක මාව සඟවා
මහමෙරක් ආදරේ පුරලා
මගේ අත් පොඩි පටලවා ආ

සොඳුරු රුව දැන් මැකීලා...
ඇගේ අත්වැල ගිලිහිලා...

සුසානය අභියසය අද මා
පෙරුම් පුරනෙමි එන්න මොහොතින්
පැන නටා ඔබ වෙතට සැණෙකින්
පුංචි පුතු මා තවම ඔබගේ
උණුහුමේ ඇකයේ දැවටෙනා

රත්තරන් අම්මේ...
ඔබ මගේ අම්මේ...


අසංක ගයාන් අබේසිංහ