සිහිනයකි ඔබ......

දෛවයේ එක් නිමේශයකදි
හමුවුණේ අප මෙලෙස ඇයිදෝ
අපි අපේමැයි හැඟුණු මොහොතෙම
අසුරු සැනෙකින් වෙන් වුණේදෝ

දිවිමගේ එක් ලැගුම් හලකට
ගොඩනැගුනු මා වීද මගියෙක්
සා පිපාසෙට දිය පොදක්වත්
හිමි නොවේ මට හිමි නොවේ ඉන්

අඳුරු අහසේ රිදී රේඛා
මතුවනා බව දැනන් උන්නද
ඒ රිදී ඉරි දවන විට හද
ඉවසලා මා හිඳිනු කෙලෙසද

හඬන හදවත රුහිරු ගිනියම්
මතුවනා විට කඳුළු විලසින්
ඒ කඳුලු කැට ගොඩනගන්නේ
ලෝකයයි අප මැවූ සිතුවම්

හිමිද අහිමිද හදට හද අප
විසඳනා තුරු හිඳිමි දෛවය
සිහිනයයි ඔබ සිහිනයයි ඔබ
අවදියෙන් මා බලා හිඳිනා...

අසංක ගයාන් අබේසිංහ