ලොකු මැණිකේ......

ලොකු මැණිකේ උඹලා හිටි ගෙපැළ තුළ
උණුහුම දැනේ මා හට තවමත් හොඳට
කිම මා අතැර ගියෙ තනියම මේ ගමන
මාත් රැගෙන ඇයි නොගියේ මගේ සඳ

උඹෙ අඩි සද්දෙ ගෙදර පුරා ඇසේයා
සැඳෑ අඳුරෙ උඹෙ සේයා මැවේයා
ගෙදර පහන නිවුණු විලස දැනේයා
තනි හීතලේ මම හිඳිනේ කෙසේයා

දරු මුණුපුරන් නෑදෑ පිරිවරද සිටී
උන් උන්ගේ වැඩ මා හට පලක් නැතී
පපු කැනැත්තෙ උඹ හැමදා ලැගුම් ගතී
දැන් මා හට මේ හදවත අයිති නැතී

බෙහෙත් සුවඳ පිරුණයි මුළු නිවස එදා
සිරියාවයි උඹෙ කටහඬ ඇසුණු නියා
ගිනි නොමලන කුස්සි පොඩියෙ තනිව මෙමා
පපු ගින්නෙන් දැවෙමි තැවෙමි නිහඬ වෙලා

මහළු මගේ ඇස් දැවුණේ මේකටද
සැතපෙන දෙණ නිසල උඹේ දකින්නද
සංසාරේ කාහට දුක කියන්නද
එන්නද මාත් උඹෙ පස්සෙන් ඒ ලොවට...


-අසංක ගයාන් අබේසිංහ-