ඒත් මේ ගිනි පිඹින මකරට හිතක් පපුවක් නෑ පුතේ .............

හිනා වෙන වත වහං කරනවා වේදනාවන් බෝමයක්

අැල කරං ඔය මූණ කියනවා දරා ගන්නට බැරි දෙයක්

ගතේ වැරහැලි හිතේ දුක් ගිනි කුසේ ගින්දර මහ ගොඩක්

පුතේ ඔය නෙත පුංචි කරලා කියනවාදෝ මට කුමක්

කොහෙන් අහුලා ගත් දෙයක් දෝ දරාගෙන ඔය කිහිල්ලේ

වතුර බෝතල් එවන උන්මයි ගිනි ගැහුවෙ උඹෙ කැදැල්ලේ

මටත් ගෙවලා මාව එවලා අැත්තෙ පෙන්නන්නට බලේ

කොහොම කරමිද මගේ පැටියත් උඹ වගේමයි හුරතලේ 

අාවෙ අැයි දැයි අහයි නම් උඹ කුමක් කියමිද මං පුතේ

උඹේ අම්මා අප්පා මරනට තිබුණේ නෑ තරහක් හිතේ

ඒත් මේ ගිනි පිඹින මකරට හිතක් පපුවක් නං නැතේ

මූට අණදෙන මාමලා ගැන කියන්නං දවසක පුතේ

පුංචි අත් පා කන්න මොකවත් අහනවා නම් මං වෙතිං

කුසේ අැතිවත් අරං දෙන්නම් නිවන්නට කුස ගිනි උඹෙං

ඒත් උඹගේ හෙට දවස ගැන අහයි නම් දැනෙනා සැකෙං

කියන්නට දේ බොහෝමැයි මට නොතේරේ අරඹනු කොහෙං ..............

තුෂාර විතාරණ

.