ස්වයං විවේචනය.................................

නොඇසුනී මට බුදුන්ගෙ හඬ
දහම විය එනමුදු මගේ ලොව
කර ඇතිය මා බොහෝ සේ පව
දිවුරුවත් ලෙස නොකරනා එය

අන්ධ වී රාගෙන් කුරිරු ලෙස
නොපෙනෙ අද  මාගේ දෑස් දෙක
නොදකිමි පින නිසා මෝහය
දක්කතී මගෙ පා නිරය වෙත

රුචිකමක් නැත මල් පුදන්නට
මහ හඩින් බුදුගුණ වැයීමට
මන්ද යත් මා සුදුසු නැති බව
දනී මා සිත අපිරිසිදුබව

ගෙවූවත් දිවි සමග රජ සැප
ලැබූවත් සුර බොජුන් නොඅඩුව
හිගන්නෙක් විය නොලැබ මොක්සුව
අතරමං විය නොදැන සසර කොන

ගිනිදළු ද අසූචිද පෙනෙයි මහ දුක් ගෙනෙන
නොතෙරුනෙ ඇයි පාපයෙ මහා(අ)පල
මරණ මංචකයෙ සිහි නැගුනු එකුසලය
කුසලයක්දැයි සැකය ඇත මට

නිවන නම් වූ මහා සම්පත
සදහා දේපළ උවමනා නැත
කුසල් පමණක් කිරීමට ඇති
මහ අමාරුව කිමද ලෝදන


වික්මල් සුභසිංහ


.