සබඳ ................................

 හන්තාන කන්දෙන් රැගෙන ආ
මුතුමල් වැහිපොද අතරින්
මා හා යාවුණු ‍සොදුරු නෙත් යුග
පතා ඉඳිමි මම. මවෙත වඩිනු මැන ...............................

ආදරේ පිවිතුරු සුපුන් සඳ
අවදි කළ මගේ පෙම් සිත
ඔබ මගෙයි කියා කියූ සඳ
සිතින් ලංවුණා ඔබට නිබඳවම ..................

උණුසුම් වූ ඔබේ දෙනෙත්
යා වෙද්දි මයේ නෙතට
සබඳ,
නිබඳවම දැනුනා මට
මතුභව සසරක සුපෙම් පුරුද්දම .................

සබඳ,
ගියත් ඔබ දුරු කතරක
ඔබම පතා ඉමි මතුභව සසරක
සඳේ ඔබට මතකද අප සවසක
නෙතින් ලංව උන්නා එක දවසක ..............

මගේ සිත් අහසේ ලියැවුණ
සොදුරු සිහිනයක් අරගෙන
පිය මනිනු මැන සොඳුර මා‍වෙත
එදා ස්නේහය යළිත් අරගෙන .......................................


කාංචනා චන්ද්‍රසේකර

.